Kiezen vanuit mijn onderbuik

Vanaf het begin ben ik Human Design gaan testen voor mezelf. Of het echt wel waarde had en geen spirituele lariekoek is. Een van de grootste ‘resultaten’ die ik behaald heb mijn Human Design experiment is mijn nieuwe huis.

In die tijd had ik een nieuw huis nodig. Ik had op dat moment weinig geld en inkomen, dus was afhankelijk van huur. Omdat ik op dat moment volop aan het experimenteren was met Human Design en niks te verliezen besloot ik alleen een huis te kiezen waarbij ik in mijn onderbuik een ja voelde. 

Ik weet nog dat het eerste huis dat ik kreeg aangeboden op papier perfect was Alles kwam overeen met mijn criteria. Dichtbij vrienden en aan de rand van de stad. Maar ik voelde geen ja. Ik heb het aanbod niet aangenomen. 

Ik vond dat vreselijk spannend. 

Straks had ik het mis en had ik een prachtig huis aan mij voorbij laten gaan. Maanden gingen voorbij waarbij er niks passends voorbij kwam. Ik begon nog meer te twijfelen. Wat had ik gedaan. 

Totdat ik mijn huidige huis kreeg aangeboden. Ik weet het nog goed. Ik kende de wijk – vond ik altijd een beetje saai. En dit type huis had ik al vaker gezien, ik kende de indeling, beetje raar vond ik die altijd. Met Google Earth en Streetview bekeek ik de ligging en directe omgeving. En op dat moment voelde ik hem. Een ja in mijn onderbuik: dit is hem. En ik was nog helemaal niet binnen geweest. 

Inmiddels woon ik in dit huis met enorm veel plezier. En wat mij nog het meest verbaasd heeft is dat het nog fijner en leuker is dan ik van tevoren had kunnen bedenken.

Melancholie en creativiteit

Een tweede belangrijk punt dat ik door Human Design geleerd heb gaat over mijn melancholie (of somberheid). Ik kende op dat moment in mijn leven periodes van somberheid. Ik worstelde daar eerlijk gezegd mee.  

Dan voelde ik me langere tijd down. Dacht dat er iets mis met mij was. Dat het een gevolg was van een of ander trauma. Dat ik iets heel vervelends had meegemaakt vroeger en deze sombere periodes daar het gevolg van was. Oftewel, dat het gefixed moest worden. Dat het niet normaal en niet natuurlijk was.

Human Design liet mij zien wat voor functie melancholie heeft in mijn leven. Het liet mij zien – en dit geldt niet voor iedereen – dat melancholie onderdeel is van mijn design. Die ontdekking voor mij echt mind blowing. En het heeft mij heel veel rust gebracht en een mooie relatie met mijn melancholie. Overigens verschilt dit per persoon. Voor mij is melancholie een energie die bij mijn design, mijn systeem hoort. Dat geldt niet voor iedereen.

Het was mijn leraar Human Design die mij liet zien dat melancholie bij mij design hoort. Melancholie gaat bij mij samen met mijn creativiteit. Mijn leraar vertelde dat melancholie en creativiteit twee kanten van dezelfde medaille zijn. Dat ze bij elkaar horen.

Periodes van creativiteit wisselen af met melancholie. Tijdens de melancholie komt mijn creatieve proces tot rust en ga ik naar binnen. Ik herkende dat. Als ik melancholies ben – of somber – dan wil ik even geen mensen zien. Dan ben ik op mezelf, luister ik muziek, staar uit het raam en maak lange wandelingen.

Mijn leraar liet zien dat deze fase van melancholie nodig is om voeding te geven aan mijn creativiteit. Eigenlijk iets heel natuurlijks. Iets wat je in de natuur ook ziet. De winter is nodig om de lente mogelijk te maken. Dit inzicht heeft mij een enorme rust gegeven. Op het moment dat ik de melancholie ervaar kan ik me eraan over geven. Ik verzet me er niet meer tegen en heb het oordeel erover kunnen loslaten. Ik kan mezelf in die periode beter geven waar ik behoefte aan heb. Melancholie vind ik op het moment gewoon best fijn. Alles voelt en ziet er intenser uit. Ik haal er veel rijkdom uit.

Niet iedereen heeft deze melancholie, dat verschilt per persoon. Het is een voorbeeld van wat Human Design je kan brengen. Human Design laat zien hoe je in elkaar steekt. Het maakt dat je jezelf leert kennen en kunt accepteren hoe uniek en mooi je bent. Ergens weten we allemaal dat we uniek zijn – en tegelijkertijd ook veel dingen delen met elkaar. Human Design maakt heel inzichtelijk hoe je in elkaar zit. Geen enkel ander systeem doet dat zo duidelijk, praktisch en gedetailleerd als Human Design.

Ik zie heel veel mensen die (nog) in hun hoofd leven

En ik snap dat ook wel. We leven al heel lang in een maatschappij waarbij ratio erg hoog in de hiërarchie staat – we spreken niet voor niets over een ‘hoofdkantoor’. Ik denk dat we met elkaar ook wel zien dat dat niet langer werkt zo. Als je om je heen kijkt in de wereld met alle grote problemen. Is dat niet vooral ook dat we contact met ons gevoel zijn kwijtgeraakt. Teveel vanuit ratio (en eigenlijk angst) leven en handelen? Ik heb dat zelf zo persoonlijk gedaan voor langere tijd. Dat was niet goed voor. En ook niet voor mijn omgeving. 

Dat puur vanuit ratio leven heel veel problemen oplevert: van je eigen gezondheid, relaties tot de staat van de natuur. Ik ben ervan overtuigd dat het beter is meer vanuit ons lijf te leven. Vanuit gevoel – zonder ons hoofd overboord te gooien trouwens. In ons lijf zit zoveel lichaamsintelligentie. Als we daar meer contact mee hebben, dan wordt het leven een stuk mooier en beter. Daar ben ik echt van overtuigd.

Je echte zelf is mooier voor jezelf, de ander en de samenleving

En nu wil ik anderen daarin begeleiden dezelfde waarde van Human Design te ervaren en toe te passen in hun leven. Zodat meer mensen afdalen van hoofd naar lijf. Want ik geloof echt dat je daardoor een mooier, voller en echter leven van krijgt. Zowel voor jezelf als de mensen om je heen.

Dat Human Design je kan helpen meer in balans te leven. Meer in harmonie met het leven. Dat klinkt misschien zweverig, maar als je dat zelf steeds meer gaat ervaren dan wil je niet anders meer. Ik in ieder geval niet.

Human Design is niet voor iedereen. En dat is oké. Er zijn veel meer manieren om meer in je lijf te komen. Human Design is niet de heilige graal. Ik zou zeggen; kijk of je er iets bij voelt. Of Human Design je triggert en nieuwsgierig maakt. Zo is het ooit bij mij ook begonnen.